Onlangs heb ik op een zondag met mijn broers en zussen alle laatste spullen van mijn overleden vader uitgezocht en verdeeld. Het was een fijne dag vol herinneringen, gezellig eten en goede gesprekken. Dankbaar namen we afscheid van elkaar.
Onderweg naar huis overviel me een gevoel van weemoed en rouw en stroomden de tranen over mijn wangen. Dit viel rauw op mijn dak, ik had deze gevoelens nu niet verwacht. We hadden al in zoveel fases afscheid genomen van mijn 97 jarige vader. Beladen met spullen voelde ik me leeg en verdrietig, het voelde als een definitief afscheid van mijn ouders en jeugd.
Ik liet het verdrietige gevoel er gewoon zijn en liet me troosten door mijn liefste en mijn zus.
Wat ik inzette was zelfcompassie wat ik ook mijn cliënten leer. Zelfcompassie is vriendelijkheid voor jezelf om ongemakkelijke emoties op te merken en toe te laten en je af te vragen “Wat heb ik hierbij nodig?”
Rouw kan een ingewikkeld proces zijn. Dan is het fijn om jezelf de ruimte te geven om alle emoties te voelen en tegelijkertijd jezelf die zorg en vriendelijkheid te geven zoals je die ook aan een ander zou geven. Erkennen dat het menselijk is om je zo te voelen.
Zijn je emoties heel overweldigend bij rouw dan kun je de volgende Zelfcompassie EHBO-kit inzetten:
- Benoem de emotie, dan wordt je gevaarsysteem minder actief. B.v. dit is verdriet
- Waar voel je die emotie het sterkst in je lichaam?
- Zeg tegen jezelf “Verzacht, kalmeer en sta toe”. Verzacht de spieren op die plek en adem er doorheen, troost jezelf door een hand op die plek te leggen en sta alle emotie toe.
Op deze manier activeer je het zorgsysteem, het parasympatisch zenuwstelsel en dat werkt helend.
Mocht je meer nodig hebben voor verlies- en rouwervaringen, dan mag je met mij contact opnemen.
Reactie plaatsen
Reacties